ზუბისოფელ ს სასაფლაოს ტერიტორიაზე დგას ასწლოვანი ცაცხვები. ზოგიერთი ხის გარშემოწერილობა 4 მეტრამდე იქნება. მეგრულში არსებობს ასეთი ხატოვანი გამოთქმა: „ცაცხვიშ ჯინჯშა გილინდასია“, ანუ მომკვდარიყავი და ცაცხვის ძირას (სასაფლაოზე) დაგასაფლავებენო. ცაცხვის ხეებს საკულტო დანიშნულება ქონდათ. სწორედ, წმინდა ხეების ქვეშ სრულდებოდა საოჯახო, სასოფლო თუ სათემო ლოცვების დიდი ნაწილი, აქვე ხდებოდა საზოგადოებრივი შეკრებებიც.
„საკრალურ ხეთა ფენომენი ერთობ გავრცელებული ყოფილა ქართულ სინამდვილეში; თუმცაღა, სახისმეტყველებითი ასპექტით, ხის კულტთან, უპირველეს ყოვლისა, ისევ და ისევ ვაჟკაცური ნებელობა იყო გაცხადებული, რის გამოც საკრალური ხეები წმინდა გიორგის სახელთან იყო წილნაყარი (ი. ჯავახიშვილი). ალბათ სიმბოლურია, რომ ზუბის ეკლესიის ტერიტორიაზე მდგარი და კომუნისტების მიერ დანგრეული ეკლესია, სწორედ წმინდა გიორგის სახელობის ყოფილა.
