ივლიტა კიტიას ლექსი, ხიბულა 1921 წელი
ითამუ ქიჸუაფუნო, ღირსი ვორდე ძირაფაში!
ხამი კოჩი მიმტყუნენსჷ, ვე გილაკვე ჭირი შხვაში.
ცოცხალო რე დატანჯული ჩქიმი გური, ჭვირი დღაში.
იმენდი მიღუ მეხვადუქ, სით მუთუნი ქომიწეი.
უბარათეთ ვა დოპილა, თანაგრძნობა გამიწეი.
სქან ნაჭარას პკითხულენქ, ირო აწჷმაძირექი.
ნიტე დღას ქორძირუნქო! წეპკითხინი თაში ფთქვეი.
მუს მიკეთენს ცოდას ვარა, არძა ქოფშუ ნარაგადუ.
გურქ სქანდა ქოფურინუ, შურქ ქვარას ველეცადუ.
მა თაურე ბღურიკონი, ტერ-მოჯგირე ვა მიგარდუ.
სქან ნაჭარაქ მანუგეშუ, გჷმარჩქინექ დაგიმარდუ.
ძვირფასო დო საიმენდო, ირ მინუტიშ გოსაშინე,
სქან ჸოროფაქ ხე ქუმოფთხუ, გიჩქუდასჷ ვა მანტინე!
პირადო ოკო გიწუე, შხვაშა დღასჷ ვა მანდინე.
უწამალეთ ვა დოპილა, ვარა ცოდა ვა გაღინე.
სიზჷმარო სი გორწყექ დო ცხადო გოგილუა დუს.
ვოხექინი პჭუნს ჸოროფა, გილურქინი გილაპუნს.
მუ ფქიმინე მა ვა მიჩქუ, ჭლექი გომირჩქინდუ გურს.
იპტანჯებუქ ცოდაშ თუდო, ჸოროფაში ალი პჭუნს.
ფერ მუთუნი დოფსხუნათი, ართო დიფშაყარათინი.
მუჭო გონებუდასჷნი, თეში დრო ვატარათინი.
ართი თქვანი მოინალეთ ჩქიმი დუდი ჭარათინი,
ჩქიმი დუდი საკუთარო დროშე ქიჩებარათინი.
გვალო გური დომიჸვილუ სქან სიტყვეფიში გოშინაქ.
ჩქიმი თოლსჷ ქეღრისასო სქან სახეში დინოჯინაქ!
აი, მუში მამარდა რე, ჩქიმო აკა სქან ძირაფა!
სი მუჟამს ვა რძირუნქუნი, მისხუნ რინაშა დინაფა.
ჯიკო ვორექ გინორთელი, ვა რე ჩქიმი მუკორთაფა.
მუთუნი კოს ვეშულებუ თაშ ჩქიმი გოძიცინაფა.
დღაშით იპწვალებუქუ დო სერით ვა რე ჩქიმი ლური!
ანთებაქჷ გომირჩქინდუ, დაჩხირს იჭუ ჩქიმი გური.
უჩა დღაში გუნარჩქინა პოფერექო უბედური?
სქანდა ქუგომილუაფუ ჩქიმ ტორონჯიცალი შური!
მოცო ხიბულელი (კიტია). სოფელი ხიბულა. 1921
წყარო: მაკარ ხუბუა. მეგრული ტექსტები. ტფილისი 1937.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.